Η Γιώτα Παπαδημακοπούλου στο In-Showbiz!

Η χαρά μας μεγάλη αυτή την φορά αφού έχουμε την τιμή να φιλοξενούμε στην σελίδα μας την Γιώτα Παπαδημακοπούλου, που εδώ και καιρό μας φιλοξενεί σε ένα από τα πιο επιτυχημένα blogs του διαδικτύου ενώ πρόσφατα κυκλοφόρησε το πρώτο της βιβλίο!


-Ξεκινώντας με το "Μεγαλείο των Τεχνών" θα ήθελα να ρωτήσω πως προέκυψε η ιδέα για την δημιουργία του και πως αντιμετώπισες την επιτυχία που άρχισε να αποκτά;

-Πρώτα απ' όλα, θέλω να σε ευχαριστήσω γι' αυτή τη συνέντευξη και για τον χρόνο τον οποίο μου αφιερώνεις. Το εκτιμώ απεριόριστα.
Για να απαντήσω τώρα στην ερώτησή σου, το πως ξεκίνησε το "Μεγαλείο των Τεχνών", είναι μια αστεία θα έλεγα, ιστορία. Πριν από 6 περίπου χρόνια, εργαζόμουν σε μια μεγάλη επιχείρηση και συνομιλούσα στο τηλέφωνο με έναν συνεργάτη ο οποίος, ήταν μονίμως κάτοικος Βαρκελώνης και έμελλε, να γίνει ένας πολύ καλός φίλος. Στην διάρκεια της συζήτησής μας λοιπόν, μου ανακοίνωσε πως ήθελε να φτιάξει ένα blog και εγώ, μην έχοντας ιδέα για ποιο πράγμα μου μιλούσε καθώς, δεν είχα ακούσει τη λέξη αυτή ποτέ ξανά στη ζωή μου, του ζήτησα λεπτομέρειες. Άρχισε να μου εξηγεί και μια παράξενη λαχτάρα, φούντωσε μέσα μου. Είχε φυτέψει άθελά του ένα μικρόβιο που έμελλε να εξελιχθεί, σε κάτι περισσότερο από ένα απλό καπρίτσιο. Μέσα σε μερικές μέρες, και με δειλά στην αρχή βήματα, ξεκίνησα τη νέα μου “καριέρα” ως blogger, δημιουργώντας ένα blog το όνομα του οποίου πρέπει να σου πω πως, μίσησα από την πρώτη στιγμή. Απλά προέκυψε από την αδυναμία μου να σκεφτώ κάτι διαφορετικό και όσο ο καιρός περνούσε, θεωρούσα πως ο τίτλος που διάλεξα, παραήταν στομφώδης και πομπώδης για ένα εικοσιδυάχρονο κορίτσι.Αν και πίστευα πως το blogging ήταν μια φάση που θα έκανε τον κύκλο της, αποδείχθηκε πως έκανα λάθος και μάλιστα, μεγάλο. Όσο ο καιρός περνούσε, εξελισσόμουν, τόσο εγώ όσο και τα κείμενά μου. Οι προβολές σελίδων άρχισαν να ανεβαίνουν όλο και περισσότερο, τα στατιστικά να έχουν συνεχή άνοδο και αυτό, συνέβαλε στο να προσπαθώ με ακόμα μεγαλύτερο κέφι και όρεξη, θέλοντας να γίνομαι κάθε μέρα, όλο και καλύτερη, όλο και πιο ενημερωμένη, ικανοποιώντας το κοινό μου σε πολλαπλά επίπεδα, κάτι που οδήγησε το blog μου στο να αναδειχθεί νούμερο ένα blog -μέσω ψηφοφορίας αναγνωστών του Top Blogs- για το 2012. Αμέριστη χαρά και τιμή για μένα καθώς, αυτό που ήθελα να κάνω μέσα από το "Μεγαλείο", ήταν να εκφράσω τις απόψεις μου, όχι όμως με έναν τρόπο ακαδημαϊκό και αποστειρωμένο, όπως τόσα άλλα έντυπα, ηλεκτρονικά ή μη. Δεν είχα ανάγκη να μιλήσω ως κριτικός αλλά, ως θεατής, ως αναγνώστης και τελικά, αυτό πιστεύω πως κέρδισε τον κόσμο. Και πραγματικά αισθάνομαι ευτυχισμένη που έχω συντροφιά σε αυτό μου το "ταξίδι", τόσο υπέροχους αναγνώστες, με την σχέση μου με πολλούς από αυτούς, να έχει περάσει σε ένα άλλο επίπεδο, έχοντας την τιμή να τους αποκαλώ φίλους και συνοδοιπόρους στα ονειρικά μου ταξίδια.

-Όταν γράφεις μία κριτική συμβουλεύεσαι άλλες σελίδες, άλλες κριτικές και αν ναι επηρεάζεσαι καθόλου;
-Πριν επιλέξω να διαβάσω ένα βιβλίο ή να παρακολουθήσω μια ταινία, δεν θα διαβάσω ποτέ, τη οποιαδήποτε κριτική. Μου αρέσει να βασίζομαι στο ένστικτό μου, είτε αυτό βγει σωστό, είτε λάθος. Εκ των υστέρων, και αφού θα έχω γράψει την προσωπική μου άποψη, μπορεί να διαβάσω ορισμένες κριτικές, σε διάφορα ηλεκτρονικά έντυπα, απλά και μόνο από περιέργεια, για να δω και κάποιες άλλες οπτικές και σκέψεις, πέρα της δικής μου ή των αναγνωστών μου.

-Από όλα όσα ασχολείσαι στο blog αυτό (βιβλία, ταινίες κλπ.) τι είναι αυτό για το οποίο γράφεις με μεγαλύτερη ευχαρίστηση;
-Θα σου απαντήσω σε δύο επίπεδα. Τι είναι αυτό που γράφω με μεγαλύτερη ευκολία και τι είναι αυτό, που γράφω με μεγαλύτερη ευχαρίστηση. Με μεγαλύτερη ευκολία λοιπόν, γράφω σχετικά με ταινίες. Θεωρώ ότι είναι πολύ πιο εύκολο καθώς, δεν κρίνεις απλά μια ιδέα και την υλοποίησή της αλλά, την εικόνα που την συνοδεύει, με ότι αυτό συνεπάγεται. Από την άλλη, γράφω με μεγαλύτερη ευχαρίστηση για βιβλία καθώς, διαβάζω με μεγαλύτερη ευχαρίστηση απ' ότι παρακολουθώ κινηματογράφο. Διαβάζοντας ένα βιβλίο, πρέπει να κατανοήσεις μόνο σου το βαθύτερο νόημα, τα πραγματικά συναισθήματα που κρύβονται πίσω από τις λέξεις. Δεν περιμένεις κανέναν σεναριογράφο και κανέναν παραγωγό να στα "σερβίρουν", έτσι όπως τα αντιλαμβάνονται εκείνοι. Διαβάζοντας ένα βιβλίο, χτίζεις με την δικιά σου φαντασία τον κόσμο στον οποίο εξελίσσεται η κάθε ιστορία, πλάθεις με το δικό σου νου τους χαρακτήρες και επιχειρείς να εξερευνήσεις, κάθε πτυχή της προσωπικότητάς τους. Και όλα αυτά, είναι μεν γοητευτικά και υπέροχα, σε ταξιδεύουν με τρόπο μοναδικό όμως, την ίδια στιγμή, καθιστούν πιο δύσκολη την προσπάθειά σου να μιλήσεις γι' αυτά γιατί, είναι πολύ εύκολο να παρασυρθείς και να αποκαλύψεις πράγματα που δεν πρέπει ή άθελά σου, να επηρεάσεις θετικά ή αρνητικά κάποιους, προτρέποντας ή αποτρέποντας τους να επιλέξουν κάτι, που μπορεί να μην τους ταιριάζει ή να τους ταιριάζει αντίστοιχα. Γι' αυτό κι εγώ, δεν δηλώνω ποτέ πως κάνω κριτική αλλά, πως λέω την προσωπική μου άποψη. Ο καθένας από εμάς, αντιλαμβάνεται τα πράγματα διαφορετικά, δεν μας αγγίζουν όλους τα ίδια πράγματα, στο ίδιο επίπεδο και αυτό, είναι ξεκάθαρο και δεν σηκώνει αμφισβήτηση.

-Για το άλλο blog με θέμα εσένα που ουσιαστικά είναι ένα είδος ημερολογίου, η ιδέα υπήρχε από καιρό; Πώς έγινε το μεγάλο βήμα;
-Είχα δημιουργήσει και παλαιότερα ένα προσωπικό ιστολόγιο, πιο ευρείας θεματολογίας, πιο προσωπικό αν το θες, το "Κουβέντα να γίνεται...". Ήταν ένα μέρος όπου εξέφραζα ιδέες και συναισθήματα και αυτό δυστυχώς, σε κάποιους, δεν άρεσε και έτσι, δέχτηκα αρνητική κριτική και μάλιστα, από άτομα οικεία σε μένα. Ως μικρότερη -και πιο ευάλωτη αν θες-, πήρα την απόφαση να πάψω την λειτουργία του αφού ξαφνικά, αισθανόμουν κουρασμένη και πληγωμένη. Ο χρόνος όμως πέρασε και μαζί με αυτόν, πέρασαν και τα άσχημα συναισθήματα που προκάλεσε το παραπάνω περιστατικό και αποφάσισα πως θα ξεκινούσα πάλι από την αρχή, με περισσότερη διάθεση και κέφι, κλείνοντας τ' αυτιά μου απέναντι σε οτιδήποτε θα μπορούσε να με στεναχωρήσει. Αυτή είμαι εγώ... απογυμνωμένη και ξεκάθαρη! Δεν έχω τίποτα να κρύψω και γι' αυτό, δεν θα το κάνω ποτέ ξανά. Επιπλέον, έχοντας εισέλθει πλέον στα συγγραφικά δρώμενα, θεώρησα σωστό να υπάρχει ένα νέο, διαφορετικό "σπιτικό" το οποίο, πέραν από τις ιδέες μου, θα μπορούσε να φιλοξενήσει και την συγγραφική δουλειά μου. Δεν ήθελα το "Μεγαλείο" να χάσει την ταυτότητά του και μαζί με αυτό, να χαθεί το ενδιαφέρον του κοινού μου και η αξιοπιστία μου, απέναντι στους αναγνώστες μου.

-Και τώρα το βιβλίο! Θέλουμε μία δική σου περίληψη της ιστορίας.
-Το βιβλίο μου, πραγματεύεται την ιστορία της Αγγελικής, ενός πλάσματος χαρισματικού και ταλαντούχου που ζει σε ένα περιβάλλον που καταπιέζει τα όνειρά της, δεν την αφήνει να ζήσει όπως θα ήθελε καθώς, της έχει επιβάλλει ένα πολύ συγκεκριμένο πρότυπο ζωής, με κανόνες σωστού και λάθους. Και εκείνη ακολουθεί όσα τις επιβάλλουν τυφλά, νιώθοντας ευτυχισμένη από όλα όσα έχει. Μέχρι που στη ζωή της εισβάλλει ο Άγγελος και όλα αλλάζουν. Η κοσμοθεωρία της, ο τρόπος που αντιμετωπίζει τη ζωή, το μέλλον της. Συνειδητοποιεί πως ο έρωτας μπορεί να είναι κάτι παραπάνω από αυτό που αισθάνεται για τον σύντροφό της, τον Μιχάλη, με τον οποίο είναι ήδη δύο χρόνια μαζί και συζητάνε για ένα κοινό μέλλον, μια οικογένεια που θα φτιάξουν μαζί. Αλλά αυτό, είναι μόνο η αρχή. Πέραν όσων ήδη ανέφερα, η Αγγελική, συνειδητοποιεί πως όλη της η ζωή είναι μια πλάνη, πως ζει σύμφωνα με τα πρότυπα που άλλοι της έθεσαν και όχι όπως εκείνη πραγματικά λαχταράει και επιθυμεί. Και η Αγγελική φτάνει στο κομβικό εκείνο σημείο που πρέπει να επιλέξει ανάμεσα στο σωστό και το λάθος, που διαφέρει πολύ με γνώμονα την καρδιά και το μυαλό. Τελικά, αποφασίζει να ζήσει χωρίς τον Άγγελο όμως εκείνος, όλο επιστρέφει και την αναστατώνει και μην μπορώντας να μείνει μακριά του, περιστρέφονται συνεχώς σε έναν κύκλο που δεν κλείνει ποτέ. Η Αγγελική, είναι εκείνη που κινεί τα νήματα της ιστορίας και της ζωής της, είναι εκείνη που πρέπει να βρει τη δύναμη και το κουράγιο να κάνει τις επιλογές της, να ζήσει με αυτές. Το θέμα είναι αν θα τα καταφέρει, αν θα μπορέσει να κερδίσει την ευτυχία στο τέλος...

-Πώς εμπνεύστηκες την ιστορία;
-Είχα εξ' αρχής στο μυαλό μου μια πολύ συγκεκριμένη ιστορία. Μια ιστορία για μια νέα, σύγχρονη κοπέλα η οποία ζει σε ένα περιβάλλον τόσο ασφυκτικό και καταπιεστικό που με τον τρόπο του, την αναγκάζει να ζήσει σύμφωνα με τα θέλω των ανθρώπων που την περιβάλλουν, χωρίς να δίνει την πρέπουσα προτεραιότητα στα δικά της θέλω, στα δικά της όνειρα. Και αν υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν πως στις μέρες μας, όλα τα παραπάνω, δεν είναι ρεαλιστικά, κάνουν λάθος. Όσα χρόνια κι αν περάσουν, όσο κι αν εξελιχτούμε, το να καταπιέζουν κάποια παιδιά τα θέλω τους, θα αποτελεί πραγματικότητα. Μερικά πράγματα, πολύ απλά, δεν αλλάζουν. Πάντα υπάρχουν άνθρωποι που νομίζουν πως, ξέρουν τι είναι το καλύτερο για εμάς και θα προσπαθούν να μας πείσουν γι' αυτό, πετυχαίνοντας οι απόψεις τους να μας γίνουν βίωμα, προσωπική αλήθεια και συνήθεια, ένα ακόμα δεδομένο. Όμως τελικά, ένα είναι σίγουρο. Ότι αν ζήσεις χωρίς να κάνεις λάθη, χωρίς να διεκδικήσεις αυτά που θες, χωρίς να πάρεις τις προσωπικές σου αποφάσεις, με ελεύθερη βούληση και συνείδηση του τι αποτελέσματα μπορεί αυτές να επιφέρουν, θα ζήσεις μισή ζωή. Γιατί η ζωή, δεν αποτελείται μόνο από όμορφες στιγμές αλλά, από λάθη, πόνο, δάκρυα και όλα αυτά, είναι που σε κάνουν να εκτιμάς περισσότερο την ευτυχία όταν την συναντάς. Αυτές οι σκέψεις, ήταν η αφορμή για να ξεκινήσω να γράφω την ιστορία μου. Αυτά ήταν τα πράγματα για τα οποία, ήθελα να μιλήσω, σε μια κοινωνία που νομίζει ότι με το να καταπιέζουμε το ελεύθερο πνεύμα ευεργετούμε ενώ στην πραγματικότητα, καταστρέφουμε προσωπικότητες, ευνουχίζουμε συνειδήσεις και όνειρα.

-Τα σχόλια μέχρι στιγμής είναι από όλους θετικά και μάλιστα οι εκδόσεις σου το χαρακτήρισαν ως το πιο ευπώλητο. Πως αντιδράς κάθε φορά που βλέπεις καλά λόγια για το βιβλίο;
-Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ικανοποίηση και ευτυχία για έναν δημιουργό να βλέπει πως, αυτό που κάνει, έχει αντίκρισμα. Πως έγραψε μια ιστορία που κατάφερε να μιλήσεις στις καρδιές των ανθρώπων που την διάβασαν, που ταυτίστηκαν μαζί της και κατάφεραν να δουν, κάτω από την επιφάνεια, ανακαλύπτοντας το πραγματικό νόημα όλων αυτών που ήθελα να πω. Σίγουρα, θα υπάρξουν άνθρωποι στο μέλλον που η ιστορία μου δεν θα τους αρέσει αλλά, δεν μπορώ και δεν έχω δικαίωμα να τους κατηγορήσω, ούτε σκοπεύω να κλείσω τ' αυτιά μου αν ποτέ έρθει εκείνη η ώρα. Δεν είμαστε μηχανές, δεν είμαστε προγραμματισμένοι έτσι ώστε να αρέσουν σε όλους μας τα ίδια πράγματα. Ποιο θα ήταν άλλωστε το νόημα σε αυτό; Δεν θα υπήρχαν προσωπικές απόψεις, ανταλλαγές ιδεών, έννοιες όπως η συζήτηση και ο διάλογος. Επειδή όμως ξέφυγα από την συζήτησή μας, θέλω να πω ένα τεράστιο ευχαριστώ σε όλους εκείνους μου διάβασαν το βιβλίο μου αλλά και σε αυτούς που σκοπεύουν να το διαβάσουν. Είναι μεγάλη τιμή για μένα, δεδομένου της σωρείες μυθιστορημάτων που κυκλοφορούν στην αγορά, να επιλέξουν το δικό μου δημιούργημα και να το αγκαλιάζουν με τόση αγάπη. Ακόμα πιο συγκλονιστικό δε, είναι το γεγονός πως, παρά που το βιβλίο μου κυκλοφόρησε στη δύση του 2012, κατάφερε να αναδειχθεί το πιο ευπώλητο βιβλίο των εκδόσεών μου. Ήταν μεγάλο σοκ για 'μένα! Ευχάριστο μεν, σοκ δε... και είμαι τόσο συγκινημένη από την αγάπη που λαμβάνω από τον κόσμο γύρω μου, που δεν ξέρω αν θα μπορούσα ποτέ να τους εκφράσω την αγάπη μου με λόγια. Απλά σας ευχαριστώ!

-Έχεις σκεφτεί την συγγραφή του επόμενου; Με τι θα ασχολείται;
-Λοιπόν... είσαι ο πρώτος που θα το μάθει! Μόλις σήμερα, ολοκλήρωσα την συγγραφή του δεύτερου βιβλίου μου ενώ ένα τρίτο, βρίσκεται ήδη στα σκαριά. Το μόνο που μπορώ να σου πω αυτή τη στιγμή είναι πως, πρόκειται για ένα βιβλίο, πολύ διαφορετικό από το "Ξεπεσμένοι Άγγελοι", τόσο στην αφήγηση, όσο και στην δομή του. Έχει να κάνει με τον έρωτα και τις επιλογές που καθορίζουν πως αυτός θα εξελιχθεί μέσα στον χρόνο αλλά, σε μια πολύ διαφορετική βάση. Είναι μια ιστορία που λίγο-πολύ, όλοι μας έχουμε ζήσει. Πραγματεύεται διλήμματα και συναισθήματα που αναπόφευκτα, συναντάμε στο δρόμο μας. Αυτό που με βεβαιότητα μπορώ να πω είναι πως, απόλαυσα ιδιαίτερα την συγγραφή του συγκεκριμένου βιβλίου και νομίζω πως στα σημεία, διαφέρει αρκετά από άλλα μυθιστορήματα του είδους και ελπίζω πως, όταν με το καλό εκδοθεί, θα κερδίσει τις καρδιές των αναγνωστών, όπως κέρδισε την δικιά μου.

- Για κλείσιμο, θέλουμε να μας πεις εκτός των blogs και των βιβλίων με τι άλλο ασχολείσαι; Πώς κυλάει ο χρόνος σου;
-Ως σύζυγος και μητέρα ενός τετράχρονου αγοριού αντιλαμβάνεσαι πως, εκ των πραγμάτων, είμαι ιδιαίτερα απασχολημένη, απλά και μόνο διεκπεραιώνοντας αυτούς τους δύο ρόλους. Επειδή όμως μου αρέσει να είμαι δραστήριος άνθρωπος, και όπως με κατηγορούν οι φίλοι μου, "δεν κάθομαι λεπτό σε ησυχία", προσπαθώ να μην αφήνω λεπτό από την τόσο σύντομη ζωή μας ανεκμετάλλευτο. Παρακολουθώ αρκετές ταινίες -όχι όσες παλαιότερα-, διαβάζω πολύ... πάρα πολύ... Και ευτυχώς, έχω κατορθώσει να κάνω το hobby μου επάγγελμα. Αρθρογραφώ για το cine.gr και το culturenow.gr, έχοντας μόνιμη στήλη, είμαι διαχειρίστρια ορισμένων blogs για λογαριασμό τρίτων ενώ παράλληλα, συνεργάζομαι με διάφορους εκδοτικούς οίκους, σε πολλαπλά επίπεδα, με αγαπημένη δραστηριότητα όλων, να διαβάζω βιβλία στα αγγλικά και έπειτα, να καταθέτω την άποψή μου για το αν μπορεί να εκδοθεί στην χώρα μας ή όχι. Είναι πραγματικά συγκλονιστικό να βλέπεις έπειτα από καιρό ένα βιβλίο στα ράφια των ελληνικών βιβλιοπωλείων και να ξέρεις πως εσύ, έδωσες το πράσινο φως, είτε εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία ο εκδοτικός που έκανες την πρόταση, είτε κάποιος άλλος.

Συνέντευξη/επιμέλεια άρθρου: Δημήτρης Μπαγετάκος