Τετάρτη 20 Φεβρουαρίου 2013

Η Μαίρη Ραζή στο In-Showbiz!


Για ακόμη μία φορά έχουμε την τιμή να φιλοξενούμε στην σελίδα μας μία πολύ αγαπημένη προσωπικότητα, αυτή τη φορά του θεάτρου. Η Μαίρη Ραζή μας μιλάει για την τηλεόραση, το θέατρο και όλα όσα την απασχολούν δημιουργικά τους καιρούς που διανύουμε. Όσες φορές και να πω το ευχαριστώ για την συζήτηση αυτή θα είναι λίγες...




-Κουβαλώντας στις πλάτες σας μία τεράστια εμπειρία στον χώρο του θεάτρου, τι συμπεραίνετε συγκρίνοντας το τότε και το τώρα;
-Μ'αρέσει να μιλάω για το τώρα γιατί αισθάνομαι πολύ νέα σαν να μην υπάρχει το πριν. Κοιτάω μπροστά κι όχι πίσω και πιστεύω ότι οτιδήποτε καινούργιο είναι φρέσκο με νέες ιδέες και προοπτικές. Φυσικά κανείς δεν μπορεί να προχωρήσει αν δεν λάβει υπ'όψιν το παρελθόν, τις μνήμες και τις εμπειρίες του. Στο θέατρο γίνονται τώρα πολύ ενδιαφέροντα πράγματα από νέες ομάδες και γίνονται κι ασήμαντα αλλά όλοι θέλουν και έχουν κάτι να πουν και αυτό μ'αρέσει πολύ. Κάθε εποχή έχει τους δημιουργούς της, τις αισθητικές της άρα το πριν με το μετά είναι συνδεδεμένα. Η τέχνη πάντα στηρίζεται στην κλασσική φόρμα για να ανανεωθεί.

-Φέτος ανεβαίνουν πολλές θεατρικές παραστάσεις, πολλοί μιλούν για ακμή του θεάτρου ενώ άλλοι υποστηρίζουν ότι αυτό συμβαίνει μόνο λόγω της παρακμής της τηλεόρασης. Ποια είναι η δική σας άποψη στο θέμα;

-Υπάρχει πολυφωνία στο θέατρο κι αυτό είναι πολύ καλό γιατί νέα παιδιά δοκιμάζονται μέσα από προσωπικές και ομαδικές προσπάθειες. Σιγά σιγά, οι ομάδες που θα αντέξουν στον χρόνο θα γίνουν η νέα δυναμική του θεάτρου. Η τηλεόραση γενικώς βρισκόταν σε παρακμή, δεν έχει καμία σχέση με το θέατρο, άλλη φιλοσοφία, άλλη αισθητική, μην τα μπλέκουμε.

-Η σχολή δραματικής τέχνης σας πώς πάει; Υπάρχει νέος κόσμος που παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει το επάγγελμα, συνεχίζει να δείχνει την αγάπη του;

-Το μήνυμα που στέλνω είναι να μην φοβούνται. Να ακολουθήσουν το όνειρό τους και να κάνουν αυτό που τους αρέσει. Στέλνω κι ένα μήνυμα στους γονείς τους να τα βοηθάνε να γίνουν αυτό που θέλουν για να τα βλέπουν ευτυχισμένα. Το επάγγελμα του ηθοποιού δεν είναι εύκολο αλλά κρίση υπάρχει σε όλα τα επαγγέλματα, οι περισσότεροι νέοι είναι άνεργοι. Οι ηθοποιοί τουλάχιστον κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα. Φτιάχνουν θεατρικές ομάδες, καινούργιους χώρους, γράφουν έργα, σκηνοθετούν, σκηνογραφούν, παίζουν δοκιμάζουν τις δυνάμεις τους. Υπάρχει μεγάλη πολιτιστική έκφραση γενικά. Οι μαθητές των δραματικών σχολών, δεν το καταλαβαίνουν, αλλά θα το συνειδητοποιήσουν αργότερα ότι περνάνε τις πιο ωραίες στιγμές της ζωής τους. Εδώ η λέξεις "συμβουλή" και "πρέπει"  δεν χωράνε  για αυτό και πρέπει να παρακολουθούν με συνέπεια τις σπουδές τους. Η φοίτηση σε μία δραματική σχολή δεν είναι αστεία υπόθεση, χρειάζεται πολλή δουλειά, αγάπη, θυσία, αφοσίωση, πειθαρχεία, αυτοσεβασμό, κι αλληλοσεβασμό. Ατελείωτες ώρες προβών πέρα από το ωρολόγιο πρόγραμμα. Χρειάζεται πείσμα κι επιμονή για να φτάσεις στον στόχο σου, να μην το βάζεις κάτω, να μην απελπίζεσαι. Επιπλέον, τελειώνοντας μία δραματική σχολή μπορείς να ακολουθήσεις πολλά συναφή επαγγέλματα άρα δύσκολα μένεις άνεργος. Οι μαθητές ξεκινάνε αισιόδοξοι αλλά τα παρατάνε εύκολα. Πιστεύω ότι όταν καταφέρεις να αποφοιτήσεις από την σχολή έχεις ήδη κάνει ένα σπουδαίο βήμα και παρατηρώ ότι όσοι φοιτητές επιμένουν δουλεύουν και στήνουν καριέρα. Το 80% των αποφοίτων μας δουλεύει και αυτό δεν είναι θέμα τύχης. Είναι θέμα πίστης και προετοιμασίας για να είσαι ανταγωνιστικός.

-Ποια χαρακτηριστικά συνθέτουν έναν καλό ηθοποιό;
-Ο ηθοποιός γενικά πρέπει να είναι πειθαρχημένος στρατιώτης που ακούει τις οδηγίες του σκηνοθέτη και τις εκτελεί. Μελετάει, παρατηρεί και διαβάζει συνέχεια, προσπαθεί να "πιάσει" την αλήθεια του ρόλου του, αφήνει τον εγωισμό του στο καλάθι των αχρήστων και δεν ξεχνάει ότι ζει μέσα από την ποίηση που είναι αυτό που τον κάνει καλύτερο. Η τέχνη της υποκριτικής δεν σταματάει, προχωράει, εξελίσσεται, προσπαθεί να γίνει καλύτερο ποιητικό εργαλείο. Μεγάλη υπόθεση άνθρωπος και καλλιτέχνης! Η υποκριτική δεν είναι κάτι απλό, είναι επιστήμη που την διδάσκεσαι και οφείλεις να προχωράς για να πάρεις τον τίτλο του καλού ηθοποιού. Δεν φτάνει το ταλέντο, πρέπει να δουλεύεις ασταμάτητα.

-Πρόσφατα στη σχολή σας ξεκίνησε ένα σεμινάριο με θέμα την αποφυγή του άγχους και την εκφραστική επικοινωνία. Πόσο εύκολο είναι να έρθει κανείς αντιμέτωπος με το άγχος του;
-Το σεμινάριο αυτό γίνεται εδώ και πολλά χρόνια από τον Σωτήρη Τσόγκα σε ηθοποιούς, στελέχη μεγάλων εταιριών, δικηγόρους, εκπαιδευτικούς και γενικότερα σε όσους διαχειρίζονται τον δημόσιο λόγο. Σήμερα το άγχος της επιβίωσης αγγίζει όλη την κοινωνία. Τα σεμινάρια αυτά βοηθάνε να αντιμετωπίζουμε με ψυχραιμία το στρες, την ανασφάλεια και την πίεση που ασκεί πάνω μας η οικονομική κρίση και επίσης οτιδήποτε άλλο μας προκαλεί άγχος. Ο επιμορφωμένος μαθαίνει ασκήσεις συγκέντρωσης, αναπνοής, ελέγχου συναισθημάτων κτλ. Στην ανώτερη σχολή δραματικής τέχνης Η Πρόβα γίνονται πολύ ωραία πράγματα αρκεί να τα ανακαλύψει κανείς.

-Παρακολουθείτε τηλεόραση; Υπάρχει κάποιο πρόγραμμα που να θεωρείτε πραγματικά αξιόλογο;
-Παρακολουθώ όσο μπορώ αλλά γενικά ο χρόνος μου είναι περιορισμένος γιατί δουλεύω πολύ. Μετά τις 12 το βράδυ καμιά ταινία και μέχρι τις 10 το πρωί ενημερωτικές εκπομπές. Αλλά γενικά νομίζω ότι η τηλεόραση ψόφησε! Ποιο πρόγραμμα και ποιο σήριαλ; Υπάρχει μόνο ένας αχταρμάς και μία απαξίωση για όσους προσέφεραν ποιοτικές σειρές και ψυχαγωγία. Πριν λίγες μέρες είδα μία πολύ καλή εκπομπή για τον μεγάλο Θοδωράκη.

-Από όλα αυτά τα χρόνια υπάρχει κάποιο κενό που να μην έχει καλυφθεί; Να θέλατε να κάνετε κάτι για το οποίο δεν σας δόθηκε η ευκαιρία;
-Έχω κάνει ωραία πράγματα και είμαι ευχαριστημένη και χαρούμενη. Αν ρωτάς για πολλούς, ε, θα 'θελα να παίξω κι άλλους! Ονειρεύομαι την Λυσιστράτη και ελπίζω να την παίξω. Ονειρεύομαι και ένα σπίτι δίπλα στην θάλασσα, πάνω στην άμμο και το κύμα να χτυπάει την είσοδο, λατρεύω την θάλασσα!

-Αυτή την περίοδο ποιες ασχολίες σας απασχολούν;
-Ασχολούμαι πολύ με την δραματική μου σχολή, ετοιμάζω μαζί με τους μαθητές, τους απόφοιτους και τους καθηγητές της σχολής αλλά και συνεργάτες ηθοποιούς, νέους και παλιούς. Ξεκινάμε στις 6 και 7 Μαρτίου με το έργο Balance της Νάνσυ Σπετσιώτη σε σκηνοθεσία του απόφοιτου Βασίλη Οικονόμου. Κάθε εβδομάδα θα παρουσιάζουμε ένα έργο σε μορφή αναλογίου . Οι σκηνοθεσίες είναι των καθηγητών Βασίλη Τσόγκα, Πολύκαρπου Πολυκάρπου, Τάκη Παπαματθαίου, του ηθοποιού Άλκη Ζερβού και της αποφοίτου Κοραλίας Τσόγκα. Θα παρουσιάσουμε 8 νεοελληνικά έργα και συνολικά θα συμμετάσχουν 60 καλλιτέχνες. Θα είναι ένα φεστιβάλ, μια γιορτή της σχολής Πρόβα, θα δοκιμαστούν μαθητές κι απόφοιτοι, που τους δίνεται ένα βήμα, μία ευκαιρία να εκφραστούν και το θεωρώ πολύ σημαντικό για την θεατρική παιδεία και την κατάρτιση των υποψηφίων επαγγελματιών. Η είσοδος θα είναι 5 ευρώ, θα προηγείται εισήγηση από θεατρολόγους. Όλα αυτά κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στις 9.15.

-Κλείνοντας θα θέλαμε να μοιραστείτε μαζί μας την μεγαλύτερη στιγμή ευτυχίας που σας χάρισε το θέατρο.
-Από το θέατρο μόνο χαρά και ευτυχία εισέπραξα. Ποια ήταν η μεγαλύτερη ευτυχία; Έλα μου ντε! Η πρώτη μου εμφάνιση στο αρχαίο θέατρο της Σικυώνας με το έργο Επιτρέποντες του Μένανδρου- είχαν μουδιάσει τα χέρια μου και δεν μπορούσα να κρατήσω την κούκλα που έκανε το μωρό μου! Ήταν η πρώτη εκείνη παράσταση που με αντάμειψε για τους στόχους και την κούραση των σπουδών μου. Όλοι οι ρόλοι ήταν παιδιά μου κι όλες οι στιγμές που "έπαιζα" ήταν "παιχνίδια" και όχι επάγγελμα. Έτσι είδα το θέατρο, με ολοκλήρωσε σαν άνθρωπο και έπαιξα μόνο ότι μου γούσταρε, μακριά από ταμειακές επιταγές, ποτέ δεν με ένοιαξαν τα λεφτά και για αυτό τα κατάφερα, δεν πείνασα, δεν ξεπουλήθηκα. Υπάρχει μεγαλύτερη ευτυχία; Προσέφερα και προσφέρω. Τώρα είμαι πολύ ευτυχισμένη με την Ρόζα μου! Χορεύω, τραγουδάω και παίζω, εισπράττω αγάπη και πολλά δώρα. Μη σας φανεί περίεργο αλλά οι θεατές-φίλοι μου πάντα μου φέρνουν λουλούδια, αρώματα, καρφίτσες, πέτρες ή άμμο από το νησί τους, ρίγανη ή λεμόνια από τον κήπο τους, κρασί... Είναι πολύ συγκινητικό, τα δώρα τους έχουν μεγάλη αξία για μένα γιατί είναι από βαθιά αγάπη και εκτίμηση. Έχω ιδιαίτερη σχέση με το κοινό μου, δεν φεύγουν αν δεν με δουν στο τέλος! Να μια ευτυχισμένη στιγμή, η αγάπη που εισπράττω από το κοινό στο τέλος κάθε παράστασης...


Συνέντευξη/επιμέλεια άρθρου: Δημήτρης Μπαγετάκος

Δεν υπάρχουν σχόλια: